Porównanie edukacji Montessori z edukacją konwencjonalną
Dzieci uczone metodą Montessori umieją się bardzo dobrze przystosowywać. Nauczyły się pracy samodzielnej, jak i w grupach. Od wczesnego wieku były zachęcane do podejmowania decyzji, więc potrafią rozwiązywać problemy poprzez dokonywanie odpowiednich wyborów i potrafią dobrze zarządzać swoim czasem. Zostały nauczone wymiany pomysłów i swobodnej dyskusji o swojej pracy z innymi. Ich wysokie umiejętności komunikacyjne ułatwiają im poruszanie się w nowej sytuacji.
Badania pokazały, że najlepszym przyczynkiem do przyszłego sukcesu jest pozytywna samoocena. Programy Montessori, które opierają się na nauce samowystarczalności bez rywalizacji, pomagają dzieciom budować silną osobowość oraz wiarę w samych siebie, co pozwala stawiać czoła wyzwaniom i zmianom z optymizmem.
| Edukacja konwencjonalna | Edukacja Montessori |
|---|---|
| · Nacisk na uczenie się na pamięć i rozwój społeczny. | · Nacisk na zdolności poznawcze i rozwój społeczny. |
| · Rola nauczyciela jest dominująca; dziecko jest biernym uczestnikiem procesu nauczania. | · Rola nauczyciela w sali jest dyskretna; dziecko jest aktywnym uczestnikiem procesu nauczania. |
| · Nauczyciel egzekwuje wiedzę i jest zewnętrznym motywatorem. | · Środowisko i metoda zachęcają do wewnętrznej samodyscypliny. |
| · Instrukcja, indywidualna i grupowa, jest dostosowana do stylu nauki dorosłych. | · Instrukcja, indywidualna i grupowa, jest dostosowana do stylu nauki każdego ucznia. |
| · Grupy jednorodne wiekowo. | · Grupy mieszane wiekowo. |
| · Większość nauczania przeprowadzana jest przez nauczyciela, mało zachęty do współpracy. | · Dzieci są zachęcane do uczenia innych, współpracy i pomocy sobie nawzajem. |
| · Program nauczania jest ułożony bez poszanowania indywidualnych zainteresowań dzieci. | · Dziecko samo wybiera sobie pracę w zależności od jego umiejętności i zainteresowań. |
| · Nauczyciel nakierowuje dziecko na konkretne wnioski. | · Dziecko samo formułuje swoje wnioski na podstawie materiałów edukacyjnych. |
| · Dziecko ma zdefiniowany limit czasowy na dane zagadnienie. | · Dziecko pracuje nad wybranym zagadnieniem tak długo, jak samo chce. |
| · Tempo nauki jest wyznaczone przez normę grupową lub przez nauczyciela. | · Dziecko samo ustala swoje tempo nauki potrzebne do przyswojenia informacji. |
| · Jeśli praca jest sprawdzana, to nauczyciel wskazuje błędy dziecka. | · Dziecko rozpoznaje swoje błędy na podstawie informacji zwrotnej z materiału edukacyjnego. |
| · Proces nauki jest wzmacniany zewnętrznie poprzez naukę na pamięć i nagrody/kary. | · Proces nauki jest wzmacniany wewnętrznie poprzez czynność powtarzania i poczucie sukcesu u dziecka. |
| · Mało materiału wspierającego rozwój sensoryczny i pomocy dydaktycznych dostępnych do indywidualnego użytku dziecka. | · Wykorzystanie multisensorycznych pomocy do poznawania zmysłami. |
| · Mniejszy nacisk na naukę dbania o siebie i utrzymania czystości w klasie. | · Program ułożony tak, aby uczyć dbania o siebie i o otoczenie (mycie zlewu, czyszczenie butów itp.). |
| · Dziecko ma swoje stałe miejsce, jest zachęcane do siedzenia w ławce i słuchania podczas zajęć. | · Dziecko może pracować w miejscu, w którym jest mu wygodnie, może chodzić swobodnie i mówić do woli (pod warunkiem, że nie przeszkadza innym); praca grupowa jest nieobowiązkowa i do uzgodnienia. |
| · Nieobowiązkowe zaangażowanie rodziców, ich rola często zminimalizowana do płatników składek, a nie uczestników rozumiejących proces nauczania. | · Organizowane są programy szkoleniowe z filozofii Montessori dla rodziców, aby ją zrozumieli i brali udział w procesie nauczania. |